Nu de 3D printers steeds goedkoper worden was het ook voor mij weggelegd om zo’n apparaat aan te schaffen. Met dank aan de Chinezen 🙂 

Ik ben voor de prusa anet A8 gegaan, een goedkope printer met goede recensies. Deze heb ik gevonden bij gearbest.com

Dit ype printer is van het DIY (Do It Yourself) type dus je krijgt een doos met onderdelen thuis en daar moet je een printer mee samenstellen.

Er zit voor dit samenstellen genoeg hulpmiddelen bij om het tot een succes te brengen zij het niet dat het toch goed opletten is. De handleiding bestaat uit een pdf bestand met een stappenplan in de vorm van plaatjes. Bij elk plaatje zie je de stand van zaken en wat de bedoeling is. Je ziet ook welke schroeven en moeren je nodig hebt maar NIET waar je deze moet gebruiken! Veel wijst zich vanzelf maar soms moet het over en heb je toch de verkeerde schroeven gebruikt.

Het zelfde geld voor de bedrading, nou ja eigenlijk niet. Je vind in de doos een bos kabels met labels. Op een plaatje zie je waar de kabels moeten komen maar toch had ik een stekkertje verkeerd zitten. Gelukkig zonder schadelijke gevolgen. Ook kun je de voeding instellen van 110 naar 220 volt. Zag ik later toen de stekker al in het stopcontact zat 👿 Gelukkig stond hij al op 220.

Wat plaatjes van de bouw en uiteindelijk de eerste prints.

JohnT

Voor het inbouwen van geluid in een stoomloc verwijder ik de imitatie kolen.

En vervang deze door een schuurmatje, het spul wordt gebruikt om gasbetonblokken mee te schuren. Je kunt het makkelijk op maat knippen en vastlijmen met een goede hobbylijm.

Als het matje vastzit smeer ik het in met lijm maar wel zo dat alleen het gaas van lijm is voorzien, dus de gaatjes blijven open. Als alles goed in de lijm zit strooi ik er zelfgemaakte kolen over. De kolen maak ik door aquariumkool te malen en te zeven tot de gewenste grote is verkregen.

En de tender met de nieuwe kolen.

Voordeel van deze methode, tussen de kolen zit het vol met heel kleine gaatjes waardoor het geluid goed weg kan en de kolen zien er beter uit dan de plastic imitatie. Er moet hier en daar nog wat kolen bij om de gaatjes weg te werken. Hier en daar nog een wit plekje maar dat is lijm welke nog niet droog is.

JohnT

Onlangs heb ik dit fraaie locje kunnen bemachtigen maar er moest wel een decoder in. Ik heb dit wel is gedaan maar dat is lang geleden en nooit iets opgeschreven natuurlijk.

Dus het wiel opnieuw uitvinden.

Meestal struin ik dan het internet af om te zoeken naar handleidingen over hoe anderen dit hebben gedaan. Jammer maar helaas, niets gevonden. Dus zelf aan de slag.

Eerst kijken of het locje analoog goed rijd, en dat doet ze. Toen proberen te ontdekken hoe het in elkaar zit. Openmaken was makkelijk slechts één schroef verwijderen bij het voorwielloopstel en de hele kap komt los van het onderframe. Maar toen kwam het. Welke decoder past en hoe loopt de bedrading.

Oké de decoder maar eerst. Een H0 decoder past niet zonder een groot deel uit de behuizing van de loc te frezen. Daar ik niet beschik over een freesbankje was dit geen optie. Er was ruimte naast het motortje of tegen het dak van de cabine. Hier past alleen een N-decoder. Dus voor deze decoder gegaan ik ben uitgekomen op een Zimo MX623R. Capaciteit 800 milliampère en een piek van 1,5 ampère. Deze past mooi naast de motor, als hij daarbij de behuizing van de cabine raakt is dat niet erg want die is van metaal. Bij een plastic cap loop je het gevaar dat deze door warmte ontwikkeling van de decoder smeltplekken krijgt.

De operatie. Na het verwijderen van de loc van het frame heb ik het printplaatje wat achter de motor zit verwijderd en hiervan alles los gesoldeerd wat niet meer nodig is. Dit zijn voornamelijk de ontstoor elementen voor de motor.

Bij het bestuderen van het printplaatje bleek dat ik de decoder zo op de vrijgekomen soldeereilandjes kon aansluiten. Rood en zwart naar de rail / stroomafnemers en grijs en oranje naar de motor.

Toen de verlichting, de lampjes wilde en kon ik niet meer gebruiken dus heb ik gekozen voor ledverlichting. De achterkant was een makkie, de mini printplaat met led en weerstand paste mooi op de plaats van de lamp. Maar het lampje aan de voorkant was nog een hele uitdaging.

De gebruikte led’s vraag mij niet naar merk of waar ik ze gekocht heb, dat weet ik domweg niet meer. Ze komen ergens uit China. Voor de led aan de voorkant heb ik het printplaatje net onder de led doorgezaagd zodat ik alleen de led over hield. Middels een voorweestand van 1K 1/4 watt is deze aan de decoder aangesloten. Voor de bedrading heb ik onder de ketel in het metaal een sleuf gemaakt met een slijpschijfje. In deze sleuf lopen de twee aansluitdraden voor de voorste led naar voren en dan door het chassis naar beneden en weer naar boven op de plaats waar eerder het lampje zat. Op deze manier hoefde ik verder nergens te zagen of te boren en heb gebruik kunnen maken van de bestaande situatie.

Een filmpje.

JohnT

Na lange tijd maar weer is wat schrijven.

Deze week heb ik een UP-baxcar vervuild.

Mehtode:

Ik breng een basis laag vuil aan met de airbrush. Voordeel van deze laag is gelijk dat pigmentpoeders er beter op hechten. Na deze basislaag heb ik de accenten van roest aangebracht. De donkere plekken met burnd umber, water verdunbare olieverf van Winson. Hierna wat uitlopende roest met burnd siena van het zelfde merk. Toen dit afgedekt met blanke lak, zijdemat ook met de airbrush aangebracht. Als laatste nog met wat pigmentpoeders gewerkt. Ook weer afgedekt met blanke lak.

JohnT

Omdat ik niet alleen Amerikaans rij maar ook nog wat Duits materiaal bezit hier een artikel over het vervuilen van een Duitse stoomloc, de BR 93 van de DB.

Wat heb ik gebruikt aan materialen?

• MIG poeders gebrande omber, zwart en grijs.
• Blanke lak mat, alle verf is op acrylbasis!
• Olieverf met water te verdunnen, wit en gebrande omber.
• Blanke lak, mat gemengd met wat grijs.

Gereedschap

• Diverse kleine zachte penselen.
• Airbrush.

Als eerste heb ik de loc van een blanke laklaag voorzien. Deze laag zorgt ervoor dat het poeder wat makkelijker hecht op het plastic. Dit doe ik met de airbrush.

Daarna probeer ik met de poeders (een mengsel van zwart grijs en omber) de kleur van het grote voorbeeld te benaderen.

De poeders breng ik met een klein penseel aan, hiermee kun je goed onder en achter de verschillende armaturen en leidingen komen.

Bij het onderstel, wielen en drijfstangen heb ik wat grafietpoeder toegevoegd aan het poedermengsel. Hiermee krijg je een meer metaalkleur en geeft het een bepaalde glans zoals je ook wel op de wielen van het grote voorbeeld kan zien.

Je ziet dat ik diverse afbeeldingen gebruik om mijn doel te benaderen. De kunst is om het plaatje van wat je wilt bereiken in je hoofd te krijgen en dan daar naartoe werken.

Na het aanbrengen van de poeders dek ik deze af met sterk verdunde blanke lak, zijdemat. Ik breng de lak aan met een airbrush. Je moet hiermee wel uitkijken als je de spuit te dicht op je model houd blaas je alle poeder weer weg en kun je opnieuw beginnen. Hou je de airbrush te ver van je model dan is de verf droog voordat deze het model bereikt en zal dan niet hechten.

Vervolgens als de blanke lak droog is begin ik met de details zoals sporen van water,smeer en roest. Dit doe ik met de olieverven. Het voordeel vind ik is dat je een klein tipje aanbrengt en dit met water kan verdunnen en laten verlopen of wat je teveel hebt aangebracht weer kunt opnemen.

Nadeel van de olieverf is dat het erg lang duurt voor dat het droog is.

Als laatste breng ik een sterk verdunde laklaag aan met wat grijs om het stoffige uiterlijk weer te geven. Zoals op de foto van het grote voorbeeld.

Hierna is het model wel klaar en begint het schoonmaken. Omdat ik alle verven en lakken op acrylbasis heb gebruikt kan het schoonmaken met een wattenstaafje natgemaakt met water gebeuren. Hardnekkig vuil haal ik weg met een messing borsteltje in de miniboor als het om het loopvlak van de wielen gaat. Wil je dit schoonmaken voorkomen dan moet je van tevoren alles afplakken waar je geen verf en of poeder op wilt hebben.

Het resultaat.

JohnT

Ik ben simpel begonnen met mijn baantje maar kom toch wel het probleem van de stroomvoorziening tegen. De aansluiting zit aan de rails met schroefklemmen en wordt via de railverbinders doorgegeven. Dit is op den duur toch een manier die snel tot storing in de stroomvoorziening leid. De verbindingen gaan door invloed van het weer oxideren en er komt toch ook vuil tussen met het regenwater. Om dit tegen te gaan zijn de railverbinders wel voorzien van kopervet wat best wel helpt maar uiteindelijk winnen de weersinvloeden het en wordt de stroom niet meer via de railverbinders doorgegeven.

Om dit probleem goed op te lossen en het gebruik van best wel prijzige schroefklemmen te voorkomen heb ik besloten snoertjes over de railverbinders te solderen zodat daar door de stroom van de ene rail naar de andere rail kan. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Het soldderen van een draadje aan de rail is een ramp en eigenlijk niet te doen met een gewone huis tuin en keukenbout. Toen dacht ik de oplossing gevonden te hebben in een klein gasbrandertje. Dat ding geeft voldoende hitte maar is veel slechter te sturen waardoor de bielzen door de hitte worden aangetast. Dit heb ik deels weten te voorkomen door aan weerszijde van de te solderen plaats een natte doek te leggen. Maar toch het zat niet lekker en zag er niet uit.

Toen bedacht ik mij dat ik bij het solderen van een stroomdraadje aan mijn H0 rail een gaatje in de rail boor om daarin het draadje vast te solderen. Redenerend dat zo’n gaatje sneller op soldeertemperatuur is dan een stukje rail heb ik deze methode toegepast en met succes.

Ik boor een gaatje in de zool van de rail. Daar stop ik de te solderen draad in met wat flux (vloeimiddel) gebruik hiervoor nooit S39 want dit vreet de rail weg. Vervolgens stop ik de punt van de soldeerbout ook in het gaatje en verwarm zo de draad en het gaatje. Als de temperatuur goed is breng ik het soldeer aan wat na enkele seconden in het gaatje vloeit en daarmee de draad aan de rail soldeer.

De draadjes werk ik weg in de ballast. Handig is het om dit te doen als je de rails legt maar erna kan ook.

JohnT

Na veel gelezen te hebben over het leggen van de rail in de tuin en het gebruik van ballast heb ik het op de volgende manier gedaan.

Op het traject waar de rail moet komen heb ik een geul gegraven van enkele centimeters diep. Deze geul heb ik vervolgens gevuld met stratenmakerszand en dit goed aangedrukt. Hiermee kreeg ik een stevige basis voor het spoor.

Op deze laag zand heb ik mijn ballast gelegd. Deze ballast bestaat uit een mengsel van drie delen cement en acht delen ballastgrind. Voor dit grint heb ik een soort split gekozen uit het tuincentrum. Dit mengsel wordt droog en in verdeeld vorm aangebracht over het traject. Als de bedding naar wens is leg ik de rails er op en druk deze in de bedding. Hierna besproei ik het traject met water, gewoon uit een tuingieter anders spoelt het ballast weer weg. Na vierentwintig uur is de railbeding uitgehard en ligt de rails vast. Een voordeel van deze methode is dat de rails vast genoeg ligt maar ook weer zonder al teveel problemen weer kan worden opgepakt om wijzigingen in het spoorplan te maken. De hard geworden ballast klop je na het oppakken van de rails zo weer tussen de bielzen uit.

De draadjes zijn voor een betere stroomvoorziening, hierover in een ander artikel meer..

JohnT

Ik heb mijn eerste loc vervuild. Hiervoor heb ik poeders van MIG gebruikt. Afgelakt met blanke lak mat. Belangrijk is een ruime afstand te houden met het spuiten anders verdwijnt al het poeder weer en is je werk voor niets geweest.

JohnT